Van kwantitatieve naar kwalitatieve groei

Onze moderne samenleving is het product van een aantal grote ontwikkelingen die zich de laatste tweehonderd jaar hebben geuit in het industrieel kapitalisme. Dit systeem van welvaartsvermeerdering vereist exponentiële groei binnen een eindig systeem. Dit is een fundamentele onmogelijkheid. Het huidig economische systeem brengt daarnaast, door technologische innovaties, productiemiddelen in de handen van een steeds kleinere minderheid, waardoor arbeid schaarser wordt. Arbeid is echter de basis voor onze beloningsstructuur. Als gevolg hiervan, stevent de moderne samenleving af op een door schaarste en inkomensongelijkheid gecreëerde instorting. Er is echter een oplossing, die deze instorting naar geredigeerde krimp kan doen ombuigen.

Verwacht voor deze lezing een breed spectrum aan analyses en argumenten, omdat er geen eenvoudige of eenduidige antwoorden op deze existentialistische vragen lijken te bestaan.

Olaf studeerde Biologie en Farmacochemie aan de Universiteit van Leiden, waar hij leerde zien dat geen enkele gebeurtenis in isolement geschiedt. Onze werkelijkheid presenteert zich als een samenhangend systeem. Als systeemdenker tracht Olaf de samenstellende elementen van de werkelijkheid en hun onderlinge samenhang te duiden. Het besef dat alles onderling verbonden is, past hij toe in zowel zijn professie als in zijn leven. Door correlatie en causaliteit te onderscheiden probeert hij tot werkbare transitiemodellen voor onze altijd veranderende wereld te komen.